kerstfeest

Al weken zijn ze zich aan het voorbereiden... 14 kinderen uit de sloppenwijk Oupad zullen de komende dagen een kerstspel doen voor de kinderen en volwassenen in Oupad en tijdens het kerstfeest in de sloppenwijk Wit locatie. De kinderen vinden het geweldig om mee te doen, wekelijks komen we bij elkaar om te oefenen en allemaal willen ze graag zingen.
We besluiten om het verhaal te laten vertellen door 2 mensen en de rest gaat het uitbeelden, dit vooral omdat de meeste kinderen moeite hebben met lezen.

Onze Maria weet precies wat ze wil en hoe het allemaal moet. Ze regelt alles graag en snel. 1 van de vertellers is een ouder meisje en zij ontpopt zich tijdens het oefenen als een geboren leider.. ze corrigeert, bemoedigd en helpt.
De andere kinderen genieten van alles..
De kleding wordt uitgezocht, de songs uitgezocht, een muzikant wordt gevraagd om te helpen en de generale repetitie ging goed.. ze zijn er klaar voor!

Ons eerste optreden is vandaag in Wit locatie...
's morgens worden ze door Frans opgehaald en net voordat het onze beurt is nemen we nog even die ene moeilijke song door..

Dan komt HET moment. Ze staan voor de mensen van Wit Locatie. Mijn grote kinderen blijken ineens toch wel een beetje bang te zijn.. de grootste monden worden stil, de ogen worden neer geslagen en heel zacht probeert onze verteller haar verhaaltje te vertellen. De acteurs vergeten wat ze moeten doen en ik communiceer met hen met gebaren en ogen...
Het eerste lied komt.. en zacht zingen ze hun song.. mijn helden die met veel lawaai en enthousiasme geoefend hebben, blijken ineens heel stil en verlegen te zijn.
Ze zijn uit hun sloppenwijk, hun veilige omgeving en leunen nu op het enige wat ze kennen... mij.
Ik knik hen toe, lach, bemoedig ze en langzaam aan durven ze een beetje meer.. hun laatste lied; Feliz Navidad wordt met voorzichtig enthousiasme gezongen.

na de tijd praat ik met ze... ik vertel hen dat ze het goed gedaan hebben, dat ze dapper waren en dat ik trots op hen ben... en dat ben ik ook!
Mijn kanjers hebben ondanks hun angst doorgezet en samen hebben ze het einde gedaan, ze hebben niet toegegeven aan de omstandigheden maar zijn trouw aan zichzelf gebleven.. ze zijn een echt team; wat de een niet durft, neemt een ander over...

Over 1 ding zijn we het allemaal eens..
Morgen gaat het beter. Morgen zijn we thuis met onze eigen mensen in Oupad en morgen weten we beter wat we moeten doen en durven we meer. Morgen gaan we meer genieten. Morgen gaan het lekker wees!

En wat als het morgen weer zo gaat? dan zeggen we gewoon weer; " Morgen gaat het vast beter! jullie hebben het goed gedaan, ik ben trots op jullie!"